Het speelfilmdebuut van Guido Coppis is een stijlvolle oefening in troosteloosheid, met een verknipte liefdesrelatie als sprankje hoop.
Uit Guido Coppis’ speelfilmdebuut Bijt is alle kleur verdwenen, met uitzondering van de sombere oranjetinten waarin de film is gedrenkt. Op de geluidsband lijken donkere wolken zich samen te pakken alsof het elk moment flink kan gaan donderen. Of gloort er toch een sprankje hoop aan de horizon?
Reinout Scholten van Aschat speelt Mark, een jongeman wiens leven compleet mislukt lijkt. Hij is op zijn zachtst gezegd sociaal onhandig, zit vol onderdrukte (seksuele) gevoelens en de zelfhaat nadert het kookpunt. De kille troosteloosheid van zijn leefomgeving helpt ook niet mee. Alles lijkt erop uit te zijn hem de afgrond in te duwen. Zelfs als Mark trompet speelt, klinkt het somber. Tot hij, aan het sterfbed van zijn opa, Lisa (Frieda Barnhard) ontmoet. Ze blijkt bijna net zo destructief te zijn als hij. Zal de liefde hem soelaas bieden?
Het is haast onvoorstelbaar dat Bijt de eersteling is van Guido Coppis (geb. 1998). De film is een trefzekere verstilde stijloefening met een inktzwart gevoel voor humor, die zich net buiten de kaders van onze realiteit lijkt te plaatsen.
– Christiaan Boesenach
Er zijn (nog) geen nieuwe data ingepland voor Bijt.
Het International Film Festival Rotterdam, maar dan in Groningen!
IFFR in Groningen is dé kans om onbekende, internationale parels te verkennen of de bijzondere titels van het komende filmjaar alvast te ontdekken.
