Ruben in Venetië

Op het zonovergoten Lido, een charmant meditteraans eiland vlak voor de kust van Venetië-stad, vond dit jaar de 80ste editie van het oudste filmfestival ter wereld plaats. Onze eigen Forum-programmeur Ruben Allersma mocht er voor de derde keer bij zijn om de mooiste films te scouten. Ondanks een onverwacht verkortte festivalweek door een staking op Aeroporto di Venezia Marco Polo, kwam hij terug met ruim twintig films op zak. Tijd voor een klein verslag van zijn hoogtepunten.

"Ze staken maar wat af tegenwoordig, want ook Hollywood ligt al een tijdje plat: acteurs hebben zich aangesloten bij de al langer stakende filmschrijvers. Dit betekent dat ze niet meer mogen acteren en geen filmpromotie mogen doen. Dus geen rode lopers en geen interviews - iets wat tijdens een belangrijk filmfestival zoals Venetië normaal gesproken aan de lopende band gebeurt.

Het was dan ook een vreemde, uitgeklede editie zonder grote sterren. De line-up had er gelukkig niet onder te lijden (de enige titel die werd teruggetrokken was openingsfilm Challengers van Luca Guadagnino), maar het was toch jammer omdat je in Venetië, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Cannes, gemakkelijk dicht bij de rode loper kan komen en oog in oog met de groten der aarde kan komen te staan.

Regisseurs waren er wel in overvloed, maar het voelt toch een beetje sneu als je Richard Linklater of Yorgos Lanthimos met alleen hun gezin op de rode loper ziet staan. Een memorabel fanboy moment had ik toen ik een shortcut wilde nemen naar een van de zalen, en bijna tegen Sofia Coppola aan liep die toevallig net met de crew van Priscilla aankwam. En dat Priscilla Presley herself, de inmiddels 78 jarige echtgenote van Elvis, naast haar stond was toch wel legendarisch.

Een leuke bijkomstigheid op zo'n festival, maar het gaat natuurlijk om het programma. En dat was er dit jaar weer een om je vingers bij af te likken, met nieuwe films van regisseurs als Sofia Coppola, Michael Mann, Woody Allen en Pablo Larraín.

Poor Things

Om maar met de deur in huis te vallen: Poor Things van Yorgos Lanthimos (The Lobster, The Favourite), de winnaar van de hoofdprijs van het festival - de Gouden Leeuw, heb ik gemist. Maar deze bizarre sciencefictionkomedie met Emma Stone was de favoriet van zo'n beetje iedereen die ik sprak dus dat zit wel goed.

Ik kijk er naar uit om de film lekker bij ons in de zaal te kijken, waar hij vanaf 8 februari te zien zal zijn.

The Killer

Een film waar ik veel zin in had was The Killer van David Fincher. Gelukkig stelde de legendarische regisseur van films als Se7en, Fight Club en Gone Girl niet teleur. The Killer bleek zo'n heerlijk strakke en kalm vertelde lone wolf thriller à la Drive en The Card Counter met filosofische voice-over en geweldsexplosies. Michael Fassbender blijkt de ultieme ijskoude killer.

Vanaf 26 oktober bij ons te zien.

La Bête

Een ander hoogtepunt was La Bête (The Beast) van de Franse regisseur Bertrand Bonello (Nocturama). Hij maakte een bizarre Lynchiaanse film over een nabije toekomst waarin emoties een bedreiging vormen en je DNA gezuiverd kan worden van sterke gevoelens. Er is soms geen touw aan vast te knopen maar ik vond het helemaal te gek. Léa Seydoux is geweldig en draagt de film tweeëneenhalf uur lang op haar schouders.

Begin volgend jaar bij ons te zien.

Priscilla

Ook was het genieten geblazen bij Priscilla. Conventioneler dan je zou verwachten van Sofia Coppola (Lost in Translation, Marie Antoinette) maar overall een charmant, teder en authentiek aanvoelend portret van Elvis' echtgenote Priscilla en hun turbulente relatie, door haar ogen gezien. De film staat gepland voor 4 januari en gaat ongetwijfeld een hit worden.

Leuk extraatje is dat de distributeur de week ervoor ook Coppola's debuut, The Virgin Suicides (1999), opnieuw uitbrengt.

Hit Man

Hitpotentie heeft ook de hilarische en zichzelf niet al te serieus nemende misdaadkomedie Hit Man van Richard Linklater (Before-trilogie, Boyhood). Deze crowdpleaser gaat over een brave filosofiedocent én undercoveragent die zich voordoet als huurmoordenaar om personen te betrappen die een moord willen laten plegen. Door combinatie van een scherp geschreven script, charismatische acteurs en goeie grappen ging het publiek helemaal los.

Begin volgend jaar bij ons te zien.

Aku Wa Sonzai Shinai

Tot slot was ik onder de indruk van Aku Wa Sonzai Shinai (Evil Does Not Exist) van Ryûsuke Hamaguchi (Drive My Car). Hij maakte een ingetogen en fijngevoelig drama over een plattelandsgemeenschap die het aan de stok krijgt met lui die een glamping willen openen op hun grond. De film neemt z'n tijd en kabbelt rustig voort maar wordt nergens saai, mede dankzij subtiel gedoseerde humor.

De film won terecht de Grote Jury Prijs, zeg maar de tweede prijs van het festival.