Er is een culturele revolutie gaande in het 14e-eeuwse Japan. Tomona, een blinde priester en biwaspeler, en Inu-Oh, een nakomeling van gerespecteerde Noh-acteurs die altijd zijn uiterlijk van de wereld heeft moeten verbergen, slaan de handen ineen om zich te bevrijden van de gebruiken van hun gilde en om de liederen te schrijven die zij willen. Daarvoor putten ze inspiratie uit de gevallen strijders in een beslissende 11e-eeuwse slag, die het heersende shogunaat nog altijd achtervolgt. Terwijl de twee musici de bevolking in vervoering brengen met hun vooruitstrevende optredens, bereidt de oude garde zich voor om ze het zwijgen op te leggen.
In zijn nieuwe speelfilm INU-OH vermengt animatieveteraan Yuasa Masaaki opnieuw realisme en fantasie tot het uiterste, door de twee dissidente kunstenaars voor te stellen als hedendaagse rocksterren die uitgebreide licht- en geluidshows op de bühne brengen voor een uitzinnig, gillend publiek in historische kledij. De oneerbiedigheid van dit anachronisme weerspiegelt de minachting van de musici voor de traditie, wat de kloof met hun voorgangers verder verdiept. Even kenmerkend is Yuasa’s terloopse spel met genres, in een film die rijkelijk put uit wraaksages, historische epossen en concertfilms.
INU-OH verbergt het politieke commentaar niet, want dit verhaal over de heersende macht die stemmen die afwijken van de officiële canon het zwijgen wil opleggen, is maar al te actueel. Maar bovenal is Yuasa’s film een prachtig triomflied voor buitenstaanders, excentriekelingen, rebellen en verliezers door de eeuwen heen.
