Pierre Földes’ eerste lange animatiefilm Blind Willow, Sleeping Woman, een bewerking van Haruki Murakami’s korte verhalen, schetst de levens van drie inwoners van Tokio die belanden in een maalstroom van angst en introspectie na de aardbeving van 2011 in Oost-Japan.
Verdwaasd door de berichten over de ramp op tv verlaat Kyoko haar man Komura om een vreemde gebeurtenis op haar twintigste verjaardag te onderzoeken. Om haar plotselinge verdwijning te begrijpen, bezoekt de geschokte Komura in het hele land de ene kennis na de andere. Z'n oudere collega, de verlegen Katagiri, krijgt ondertussen bezoek van een kikker van 1,80 meter die hem om hulp vraagt bij het bestrijden van een ondergronds monster om zo een naderende ramp af te wenden.
Dit betoverende, fascinerende verhaal over uit trauma geboren zelfonderzoek ontvouwt zich aan de hand van raadselachtige uitweidingen en verhalen binnen verhalen. Net als de beste verhalenvertellers weigert Földes deze uitweidingen samen te voegen tot een simpel lesje en laat hij het onverklaarde mysterie groeien en muteren in ons hoofd. De film is een ode aan de transformerende kracht van de verbeelding, met respect voor en vertrouwen in de interpretatie van het publiek.
Door de combinatie van live action met 3D-modellen weet Földes gebaren en lichaamstaal exact weer te geven. Tegelijkertijd ontsnapt de film door de eclectische animatietechnieken – weggelaten frames, gezichten zonder arcering, doorschijnende figuren – aan de werkelijkheid en ontstaat er een sfeer tussen droom en het wakkere leven.
